droech

Frysk

Haadwurd

• droech û (gjin meartal, ferlytsingswurd droechje) ^{1879 1945 1980}

1. drûge grûn, fêste (wâl), plak der't gjin wetter stiet.

Besibbe wurden

1: drûge grûn, fêste (wâl), plak der't gjin wetter stiet

Hjoeddeis: drûch. Oflaat: droechte.

Eigenskipswurd

• droech û (teffens bywurdlike bepaling, bûging droege) ^{1879 1945 1980}
• meartrime droeger
• measttrime droechst
• partityf droechs

1. net wiet, net fochtich; gjin of net safolle focht befetsjend.
2. net nijsgjirrich, saai.
3. subtyl grappich.

Besibbe wurden

1: net wiet, net fochtich; gjin of net safolle focht befetsjend

Tsjinoersteld: fochtich, wiet. Foarhinne: druwg. Hjoeddeis: drûch.

2, 3: net nijsgjirrich, saai / subtyl grappich

Hjoeddeis: drûch.

Tiidwurd

• droech ^{1879 1945 1980 2015}

1. earste en tredde persoan iental doetiid fan drage.